Zie je dat ook?

Het Centraal Station in Arnhem. Een plek waar velen zich haasten om een trein of bus te halen. Waar degene voor je net een stapje te langzaam loopt. En waar je rondstruint door de winkeltjes omdat je moet wachten. Je hebt eigenlijk niets nodig, maar wat moet je? Of moet ik dat anders zien? 

Mijn driejarige zoon zag iets heel anders toen hij op Arnhem CS kwam. Hij zag direct een enorme roltrap waar je mee naar boven en ook weer mee naar beneden kon. Hekjes waar je aan kan hangen en hoekjes waar je heel goed gevangenisje in kan spelen. Hij zag een waar speelparadijs! Zo had ik het station niet eerder bekeken.

Feestdagen

Vlak voor de feestdagen krijg je regelmatig de vraag: “En wat ga jij doen met de kerstdagen?” Helemaal geen vervelende vraag, vind ik. Ik stel hem zelf ook. Ik ben benieuwd naar wat mijn vrienden en collega’s gaan doen. De antwoorden lijken erg op elkaar. Mensen gaan bij elkaar op bezoek om te genieten van elkaar en, net iets te veel, eten. Er zijn ook een paar mensen die hun koffers pakken en vakantie vieren. Ik vroeg collega Tirzah ook naar haar plannen. Zij vertelde dat ze niet zoveel gepland had. Ze wil wel graag bij familie of vrienden op bezoek, maar dat kan niet omdat zij niet over een rolstoeltoilet beschikken. Ik zie wel vaker mensen in een rolstoel, maar heb er niet eerder bij stilgestaan dat zoiets eenvoudigs als een kerstbezoekje er niet in zit. Tirzah kan alleen thuis mensen ontvangen of ze moet op een openbare plek afspreken.

Dierenambulance

Via Vluchtelingenwerk leerde ik een jonge Irakese vrouw kennen. Ze wilde graag Nederlands leren en ik hielp haar daarbij. Na een tijdje zei ze: “Ik zie vaak de ambulance van Dieren rijden, maar niet van Velp”. Eerst snapte ik niet wat ze bedoelde, dus ik vertelde haar dat niet elk dorp een eigen ambulance heeft. Dat een ambulance de ene keer in Dieren rijdt en een andere keer in Velp. Dat ze rijden naar de mensen die hulp nodig hebben en dat het niet uitmaakt waar die mensen wonen. “Ik heb vandaag nog Dierenambulance gezien”, was haar reactie. En toen snapte ik het pas! De dierenambulance is voor mij zo vanzelfsprekend, dat het me moeite kostte om te begrijpen wat ze dacht.

Andere bril

Soms lijken dingen heel gewoon, valt het je niet eens meer op of denk je er niet over na. Door mijn zoontje, mijn collega en mijn taalmaatje zie ik opeens andere dingen. Ik vind het heel interessant en leerzaam om door die verschillende brillen om me heen te kijken. En ik neem me voor daar vaker aan te denken. Door welke bril ga jij dit jaar kijken?

  • Leestijd 2 minuten
  • Publicatiedatum 14-01-2020
  • Thema Diversiteit en inclusie
  • Type Blog
  • Auteur(s) Anja van de Boer