Als er gedoe is, zie ik juist kansen voor groei

Ik ben de laatste tijd veel betrokken bij Wijken- en Dorpendeals: het maken van integrale plannen om de leefbaarheid in wijken, dorpen en kernen te versterken. Met deze subsidieregeling sluit de provincie Gelderland nauw aan bij inwoners. Buurt- of dorpsbewoners zijn altijd een betrokken partij, net als de gemeente en vaak ook andere organisaties. Aan enthousiasme ontbreekt het niet. Maar toch blijkt er vaak onderhuids iets te spelen. Dat voel je in de samenwerking. En dan veer ik op: als er gedoe is, wordt het écht interessant.

Natuurlijk wil ik graag dat er mooie, uitvoerbare plannen met draagvlak tot stand komen. Maar als adviseur die het proces begeleidt, wil ik óók bereiken dat de samenwerking tussen gemeente en inwoners goed verloopt. En geloof me, er speelt heel vaak iets wat het proces moeizaam maakt. Je kunt proberen het gedoe dat daardoor ontstaat onder de waterlijn te houden. Maar als je het wél boven water haalt en er iets mee doet, creëer je mogelijkheden om te groeien in de samenwerking, met een langdurig effect. Dit is wat ik zie gebeuren, doe er gerust je voordeel mee.

Beeldvorming

Vaak heb je al een beeld van de andere partij. Maar klopt dat beeld wel? En weet je ook hoe de ander jou ziet? Een proces krijgt een valse start als bestaande aannames en meningen niet gecheckt worden op hun waarheid.

Verwachtingsmanagement

Vanuit de gemeente zie ik dat bestuurders en ambtenaren het heel moeilijk vinden om duidelijk te zijn. Beloof geen bak geld die er niet is. Meestal zijn er een paar kaders: financieel, wettelijk, beleidsmatig. Pas als de kaders duidelijk zijn kun je sturen op een positieve flow van denken in mogelijkheden en geloven in ‘kan wél’.

Bellen of mailen: hoe onderhoud je contact?

Het lijkt zo handig, even mailen of whatsappen. Je doet het wanneer je tijd hebt en je leest het op een moment dat ‘t jou uitkomt. Misschien voelt het veiliger om je te verstoppen achter je toetsenbord. Maar als er emoties bij komen, gaat dat tóch beter in een gesprek. Je merkt het als een onderwerp pijnlijk blijkt te liggen of de ander totaal niet begrijpt wat je probeert te zeggen. Bewaar de mail voor afspraken.

Schone schijn

Of mail jij omdat je eigenlijk bang bent voor het gesprek? Strubbelingen aankaarten blijkt voor veel mensen eng. Ik voel me soms een halve relatietherapeut als ik het gesprek open over de olifant in de kamer. Wél nodig, want oud zeer zit samenwerking in de weg. Het vertroebelt de verhoudingen en vervormt standpunten. Je hoeft het niet goed te maken, maar er wel een streep onder kunnen zetten om met elkaar verder te kunnen.

Calimero aan zet

Gemeente of inwonersinitiatief: gelijk ben je niet. De gemeente heeft een heel andere positie dan een inwonersinitiatief. Ben je niettemin in staat om je gelijkwaardig op te stellen? Dat geldt twee kanten op: enerzijds is er een gemeente nodig die inwoners écht voor vol aanziet en serieus neemt. Anderzijds een inwonersinitiatief dat zich bewust is van zijn positie. Ik zie inwoners die de Calimero-kaart spelen. Ze maken zich klein en jammeren dat ze áltijd op de laatste plaats komen. En soms blijven ze hangen in afgeven op de gemeente. Dat zegt veel over hoe gelijkwaardig je als initiatief durft te zijn. Sta voor je plan en zoek hoe je er gezamenlijk iets moois van maakt.

Souplesse

En dan al die regels. Een bron van frustratie, maar je hebt er mee om te gaan. Het vraagt van iedereen flexibiliteit, niet te veel op je strepen staan. Een beetje speelsheid om het politieke spel te spelen. Soms de ander iets gunnen, de volgende keer zelf iets binnenhalen. Twee keer links of twee keer rechts; je gaat nog steeds dezelfde kant op. En dan beloof ik dat er - na het gedoe - veel meer winst is behaald in de samenwerking dan dat droomplan dat nu klaarligt om uit te gaan voeren.

  • Publicatiedatum 08-10-2024
  • Thema Participatie
  • Type Blog
  • Auteur(s) Gerrit Dijkerman